“ARRRGGH!” sigaw kong bigla
upang maputol ang pagsasalita
ni Lito at mabaling ang atensiyon
ng grupo sa akin. Hinawakan ko
naman ang isa kong paa,
nagkunyaring may masakit sa
parte na iyon at pasikretong
kinurot ito ng malakas. “Kinagat
ako! Shiit! Ahhhhh!”
Nagulat at nagkagulo ang mga
kasama namin. Ngunit nanatili si
Lito na nakaupo sa hotseat,
nahalata ang pag-arte kong iyon.
Pasikreto ko naman siyang
dinilatan, pahiwatig na ayaw
kong ituloy pa niya ang
sasabihin.
“Ano ba’ng kumagat sa iyo?
Tanong ng moderator sa akin,
halatang kinabahan sa nangyari.
“Ewan ko ba, buds…”
“Tingnan ko nga…” Sinuri niyang
maigi ang paa kong inireklamo.
“ Parang wala namang kagat,
namumula nga lang na parang
nakurot. ”
Ramdam ko naman ang
pagkahiya sa sinabing iyon ng
moderator. “K-kaya nga eh...”
“Sobrang sakit ba buds?” tanong
ulit niya, tiningnan ang mukha
ko.
“Hindi na… hindi na buds. Medyo
OK na sya.” Ang pagdadahilan ko
na lang upang hindi na sila
magwo-worry at baka mahalata
na ang pag-arte ko.
“Ah, sige. Obserbahan na lang
muna natin at kapag in a few
minutes ay masakit pa rin siya o
lalong titindi ang sakit o kaya
may iba kang naramdaman sa
katawan, tatawag na tayo ng
first aid. ”
“S-sige buds. Iyan na lang ang
gagawin natin.” Sagot ko.
Napalagay naman ang sarili ko
sa narinig.
Binitawan ng moderator ang
tatlong mabilis na sunod-sunod
na palakpak, pahiwatig ng
attention. “OK mga buddies,
tuloy natin ang activity!” sigaw
niya sa grupo na sumunod din
kaagad sa utos niya at kanya-
kanyang nagsibalikan sa
kinauupuan. Ibinaling niya ang
tingin kay Lito na nanatili pa ring
nakaupo sa hotseat. “Ituloy mo
na buds!”
“S-saan na pala akong parte?”
Tanong ni Lito sa kanila.
“Doon buds sa may parang
nadiskubre ka sa sarili ba
iyon …?” sigaw ng isang buddy.
“Ah…” Napahinto si Lito ng
sandali. Palihim na tumingin sa
akin. “M-may nagawa akong
kasalanan sa isang tao...”
Bumalik na naman ang lakas ng
kabog ng dibdib ko sa narinig at
ramdam kong may
nagbabadyang matinding galit
na namang dadaloy sa aking
kalamnan. “Tangina! Ayaw talaga
paawat! Lagot ka sa akin kapag
itinuloy mo pa iyan !” sigaw ng
utak ko.
Nagpatuloy si Lito. “Noong
magkita kami ng taong ito,
inimbita ko siya sa bahay at
doon, nag-inuman kami. Noong
malasing siya, may nagawa
akong pang-aabuso sa kanya …
Hanggang ngayon, hindi ko
maiwaglit ang pagkakasalang
iyon, lalo na kapag nakikita ko
ang taong ito at ipinapakita niya
sa akin ang galit niya sa ginawa
ko. ”
Natahimik ang lahat. Ramdam
kong maraming naglalarong
katanungan sa kanilang mga
isipan ngunit hindi lang nila
kayang diretsahang maitanong
ang mga ito, marahil ay sa hiya o
takot na baka mapahiya si Lito.
Ngunit may isang buddy ring
hindi nakatiis, “E… B-babae ba
tong tao na to, buds?”
“Lalaki, buds…” and deretsahang
sagot ni Lito.
Tumango-tango naman ang
buddy na nagtanong, tila
kinumpirma ang naglalarong
hinala sa kanyang utak.
“Underage?” Tanong naman ng
isang buddy.
“Hindi.”
“Ah… hindi naman pala eh. OK
lang iyan buds. Walang
mawawala sa lalaking nasa edad
na. ” patawa naman ng isa.
Tawanan ang lahat. Yumuko na
lang ako, ang isip ay sumisigaw
ng, “Anong walang mawawala?
Labag sa kagustuhan, binaboy,
tas walang mawawala ?” Ngunit
sinasarili ko na lang ito sa takot
na baka mag-isip silang ako ang
lalaking tinutukoy.
Maya-maya, may nagtanong pa
uli, tila nahihiya ang tono. “B-
bakla ka buds?”
Hindi kaagad nakasagot ni Lito.
Mistulang may bumara sa
kanyang lalamunan at pansin ko
ring umiyak na naman siya.
“ Hindi ko alam buds… eh. Kaya
nga akoy nalilito at nagagalit sa
sarili, mahirap tanggapin, at lalo
na, may nasaktan akong tao …”
ang sagot niya habang
pinapahid ng isang kamay ang
mga luhang dumaloy sa pisngi
niya.
Patuloy mang kinabahan, wala
na akong nagawa pa kungdi ang
ipaubaya ang lahat kay Lito.
“ Bahala na… pero lalo kang
makatikim sa akin, tangina mo!”
sigaw ng utak ko.
“Kilala ba namin ang taong
sinasabi mo?”
Hindi nakasagot agad si Lito.
Halatang nag-isip. Maya-maya,
ibinaling niya ang paningin sa
akin.
Yumuko ako. “Tangina mooooo!
Wag mo akong iturooo!” Sigaw
ko sa sarili.
“Hindi na importante iyon mga
buds, kung kilala ninyo siya o
hindi. ” Ang sagot niya.
“OK… nirerespeto namin ang
sagot mo. Pero heto, sensya ka
na sa tanong na to pero alam mo
buds … napansin namin kanina sa
search for prince charming
habang naka swimming trunks
lang kayo na may bakas ng mga
kagat ka sa likod. Paano ka ba
nakagat? At bakit ?”
Mistulang naputukan naman ako
ng bomba. “Tarantado kasi…
tangina. Naghuhubad-hubad pa,
di man lang naisip na hindi pa
nawala ang bakat ng kagat! Sige,
sabihin mo at makakatikim ka na
naman sa akin …” bulong ko.
“Ah… e… pwede ba buds sa akin
na lang iyon?” ang sagot niya.
Natahimik na lang ang lahat.
Batid nila na tila hindi pa handa
si Lito na ilahad ang lahat ng
kuwento niya. Alam ko, lalong
dumarami ang mga katanungan
sa kanilang isipan tungkol kay
Lito.
Nagsalita ang moderator. “Alam
mo, buds, hindi porke’t nangyari
sa iyo ang bagay na iyan
ngayon ay masasabi mo na isa
kang bakla. Marahil ay kung
lilipas ang ilang taon at ganoon
pa rin ang naramdaman mo sa
kapwa lalaki, marahil iyan na
nga. Ngunit ang pinaka-
importanteng masasabi ko sa
iyo, ay kahit ano ka pa man,
tanggap kita at palagi kitang
susuportahan. ” Nilingon niya
ang kapwa participants, “Kayo
ba mga buddies, tatanggapin at
susupurtahan pa rin ba ninyo si
Lito kung sakaling bakla nga
siya ?”
“Syempre, buddy natin iyan?”
sigaw naman ng mga buddies.
“So why don’t we show him our
support!”
At sabay-sabay naman silang
tumayo at nag-group hug. Naki-
group hug na rin ako kahit na
ang laman ng isip ko ay galit at
pagbabanta, “Sige… ngayon may
group hug ka sa grupo. Pero
humanda ka at may mas
malaking paddle at kagat ka uli
sa akin! Tangina, ginagalit mo
talaga ako !”
Noong ako naman ang nasa
hotseat, ang binuksang issue ko
lang ay ang problema sa
pamilya, sa konting hindi namin
pagkakaunawaan ng tatay ko na
normal lang naman sa mag-ama,
at mga malilit na issues lang
kumpara sa karamihan sa kanila.
Kaso, may nagtanong. “Buds,
bakit pala parang hindi kayo
nagkikibuan ni Buddy Lito? Mag-
best friend kayo, diba ?”
Napangiti naman ako ng pilit. Ini-
expect ko na kasi na baka may
magtanong. Alam ko kasing may
mga nakapansin na hindi kami
pagkikibuan ni Lito, na siguirado
ako, nakadagdag-intriga sa
kanila lalo na sa ginawang
pagbunyag ng aking kaibigan.
“ Ah… normal lang yan sa
magkakaibigan buds…” Sagot ko
na lang.
“Hindi nyo ba pwedeng i-share
kung ano man ang di ninyo
pagkakaunawaan at upang ma-
reconcile kayo dito mismo ?”
Biglang kumabog na naman ng
malakas ang dibdib ko. “Ah…”
Tiningnan ko si Lito na nakaupo
na kasama sa ibang mga
participants.
Noong makita niyang tiningnan
ko siya, yumuko ito, tila ang
mensahe ay, “Bahala ka kung
sasabihin mo o hindi”.
“Pwede bang sa amin na lang
iyon?” ang sagot ko na lang.
“Ah, ok. Nirerespeto namin ang
desisyon ninyo. Pero Kasi
sayang iyong ipinakitang
closeness ninyo eh. Inggit nga
kami sa samahan ninyo. Para
kayong kambal na hindi
naghihiwalay sa sobrang pagka-
malapit sa isa’t-isa, tapus bigla na
lang ganyan. Pero pwede bang
kung ano man iyang mga
disagreements ninyo ay
magpatawaran at mag-reconcile
kayo dito mismo? Kasi di ba ang
objective natin sa deepening na
ito ay ang mag-improve tayo,
matutu ng mga leksyon sa
buhay... ”
Sumang-ayon naman ang
marami. At may sumigaw na.
“ Hug! Hug! Hug!” hanggang sa
lahat na ng buddies ay sumigaw
ng “Hug! Hug! Hug!”
Hindi tumayo si Lito, marahil ay
sa takot pa rin na hindi ko
tatanggapin kung siya ang
unang lalapit sa akin. Kaya upang
matapos na ang lahat at dahil
ako naman ang nasa hotseat,
ako na ang tumayo at lumapit sa
kanya. Tumayo siya at nag-hug
kami. “Tol, patawad…” ang
bulong niya.
Ngunit binulungan ko sya ng,
“ Tangina mo. Lalo mo akong
ginagalit! Plastikan lang ito ha?
Hindi pa ako tapus sa iyo !”
habang kunyari nakangiti ang
mukha ko upang hindi mahalata
ng mga kasamahan.
Habang nagpalakpan ang mga
buddies, ramdam ko naman ang
pagkadismaya niya. Bumalik ako
sa hotseat at binigyan na ako ng
group hug ng grupo.
Mag-aalas singko na noong
matapus ang deepening. Bumalik
na ako sa cottage kung saan ako
naka-assign upang magpahinga.
Nakahiga na ako noong tinapik
ako ng isang buddy at gusto
daw akong kausapin ni Lito.
Ayaw ko sana ngunit dahil
kailangang ipakita kong close na
kunyari ulit kami kaya, “O Tol!
Anong atin?” bati ko kunyari sa
kanya at nakangiti pa habang
tumayo ako palapit sa kanya.
“Heto gusto kitang makausap”
sagot niya.
“O, e di sige… doon tayo sa may
likod nitong cottage” Turo ko sa
parteng may malalaking kahoy
at medyo malayo-layo na sa mga
kasama namin.
Pagkadating namin sa lugar at
noong mapansing hindi na kami
maririnig at makikita ng mga
kasama, agad kong binanatan ng
mura si Lito. “Tangina mo! Bat ka
ba nagdrama! At muntik mo pa
akong ibuking? Wala ka nang
ginawa kundi sirain ang buhay
ko, tarantado ka !” sabay din
bitiw ng malakas na batok sa
kanya.
Napahaplos siya sa parting
binatukan ko ngunit hindi ito
gumanti. Bagkus, buong
pagkumbaba pa itong nagsalita.
“ Tol, manghingi lang naman ako
ng tawad eh.” Ang sagot niya.
“Gago! Paano kita mapapatawad
niyan, e hindi pa nga ako naka-
recover sa mga pinaggagawa
mo sa akin, heto na naman,
gusto mo na naman akong
pahamak !”
“G-guilty ako, tol. Di ako
makatulog, di ako mapakali.
Binubulabog ako palagi ng
kusyensya ko. Heto nga, di ko
maintindihan ang sarili sa
nadiskubre ko sa sarili at sa
naramdaman ko para sa iyo,
tapus ngayon heto, nasaktan kita
at sinira ko ang pagkakaibigan
natin. Ang hirap tol. Di ko alam
kung ano ang gagawin, kung
kanino manghingi ng payo.
Pakiramdam ko nag-iisa lang ako
sa mundo, walang kakampi,
walang nakakaintindi, walang
mapagsabihan ng
nararamdaman ko. Para akong
mababaliw... ”
“Bullshit! Sarili mo lang ang
inintindi mo! Bakit ako, hindi mo
ba sinira ang buhay ko? Hindi
mo ba sinira ang sarili kong
pagtingin sa sarili? F*** You !”
sigaw ko.
“Kaya nga nanghingi ako ng
tawad tol eh…” at lumuhod siya
sa harap ko.
“Pwes, di kita mapapatawad!
Kapag may nakakakita sa iyo
d ’yn, ano na naman ang isipin
nila? Hindi mo ba naiisip yan?
Ha? Ha? Matalino kang tao pero
heto, hindi ka nag-iisip! Tumayo
ka d ’yan, tangina! At hindi pa
ako tapos sa iyo, tandaan mo.
Mas matindi pa ang sunod na
gagawin ko sa iyo !”
“T-tatanggapin ko, tol kung ito
ang paraan para mapatawad mo
ako. Kahit ano … Kahit
magpapaalipin pa ako sa iyo…”
“Gusto mong madali ang
pagpatawad ko sa iyo? Ganito
ang gawin mo: magpakamatay
ka, mapatawad kita kaagad !”
sabay walkout.
Magtatanghali na iyon noong
lumisan na kami sa isla.
Dalawang pumpboat ang inarkila
namin at ewan ko kung sinadya
ni Lito na doon din sumakay sa
pumpboat ko. Noong nasa
kalagitnaan na kami ng dagat,
nagbiruan kami tungkol sa mga
girlfriends at boyfriend namin.
“Kapag sabihin ng mahal mong
tatalon ka d’yan para patunayan
ang pagmamahal mo sa kanya”
sabay turo sa dagat “…tatalon
ka?” tanong ng isang buddy
naming lalaki.
“Oo naman…” sagot ng isang
buddy naming lalaki, “…walang
pagdadalawang-isip.”
“E, kung gusto mo namang may
taong tumalon d’yan, sino
naman iyon?” ang biro naman
ng isang buddy.
Ako ang sumagot sa biro niyang
iyon. “A, iyong may utang sa
akin, na hanggang ngayon ay
sinisingil ko pa rin !” sabay tawa.
Tawanan din ang grupo. Wala
naman para sa akin ang biro na
iyon. Ngunit maya-maya, may
narinig na lang kaming sigaw,
“ Mga Buds! Nalaglag si Buddy
Lito sa dagat!” habng turo-turo
niya ang parte kung
saannaiwanan na si Lito.
“Ipahinto ang pumpboat!
Ipahinto ang pumpboat!” Sigaw
ko, bigla akong nataranta. “Hindi
marunong lumangoy iyon!!!”
(Itutuloy)
No comments:
Post a Comment